Begin stage

Zo, gelukkig ben ik weer aardig opgeknapt. Heb nog tot zaterdag ochtend ziek thuis gelegen, maar daarna kon ik gelukkig weer aan alles meedoen.

Zaterdagmiddag zijn we voor het eerst in het zwembad van de UPI gaan zwemmen. Dat is echt een mega zwembad! Heerlijk om even af te koelen met dit warme weer!

Bandung is onder andere bekend om zijn ‘jeansstreet’. Dat is een straat met allemaal winkeltjes en kraampjes met veel jeans en andere kleding, natuurlijk zijn er ook veel spullen voor toeristen te koop met de naam van de stad erop etc. We zijn hier zondag geweest met Faisal, een ex-buddy van de derde groep. Wat mij opviel was dat het aan een mega drukke weg was waar eigenlijk altijd file staat. Het is niet zoals bij ons een winkelstraat die afgesloten is voor auto’s.. Was erg leuk om daar rond te lopen, maar te lang is ook niet leuk want de meeste kraampjes hadden allemaal dezelfde dingen. Hierna zijn we gaan eten in een restaurant die is opgericht door een Nederlander: ‘Bloemen’ restaurant. We hebben hier heerlijk, goed gegeten! Helaas was de eigenaar er niet, die zat in Nederland….

Maandag was het zover, het begin van de stage! Heel spannend natuurlijk, was wel benieuwd wat ik aan zou treffen ondanks dat we van te voren al een bezoekje hadden gebracht aan de school. Het begon al lekker, want mijn buddy wist niet precies waar de school zat en we waren op het laatste moment Gian kwijt die met een buddy was die de weg wel wist. Na wat navragen in de buurt kwamen we bij Suka Pura SLB-C uit. Toen we daar aankwamen dacht ik al van; huh, dit herken ik niet.. Dit was achteraf ook zo, want we moesten bij Suka Pura SLB-B zijn. Nadat we die hadden gevonden kwam het volgende probleem aan het licht. Er was verkeerd doorgegeven op welke dag we kamen, dus de school dacht dat we op woensdag kwamen ipv. maandag… Na wat te hebben onderhandeld is het toch gelukt om op maandag les te gaan geven, maar we hebben deze dag niets gezien omdat er dus geen gymles was. Omdat we daardoor vroeg klaar waren gingen we nog even naar het huis van de opa en oma van Fadlan (buddy). Daar heb ik nog een traditionele geneeswijze ondergaan. De oma van Fadlan had een stokje met een botte punt waar ze mee in m’n voet prikte, ongeveer een half uur lang. Dit zou mijn buikpijn moeten wegnemen…

Dinsdag mochten Maritha en ik naar Terate. Helaas kwamen er maar twee buddy’s opdagen, en die gingen met Noor en Gian naar Wartawan, dus Maritha en ik konden niet weg. Uiteindelijk hebben we ook nog ons gemaakte schema om moeten gooien omdat ze hier niet het verschil tussen Tuesday en Thursday weten.. We gaan op dinsdag naar Chipaganti en op donderdag naar Terate. ’s Middags zijn we naar de les bewegen en muziek op de UPI, een les voor eerste jaars. Woow, wat een verschil met de CALO. We hebben welgeteld een uur gedaan over een pasje van vier tellen. En maar blijven herhalen, en maar blijven herhalen. Wat vreselijk! Op de CALO had de docent de pas een keer voorgedaan, de leerlingen hem een keer nagedaan en zouden we weer verder zijn gegaan. Maar zo snel gaan ze hier dus niet.. Ik vond het best saai, ik denk niet dat ik nog een keer naar deze les ga. Daarna zijn we gaan volleyballen, wat een goed team stond daar! Ik voelde me een beetje een groentje tussen deze meiden, aangezien ik alleen kan ‘CALO volleyballen’:p. Maritha en Noor kwamen beter tot hun recht, maar dat is niet zo gek als je zelf veel volleybalt;).

Woensdag ging eindelijk mijn eerste echte stagedag door, op Surya Kanti met Noor. Helaas was het niet een les zoals het elke week gaat, maargoed, we hebben iets kunnen zien. Volgende week gaan we daar een eerste activiteit geven, samen met de buddy’s. De hele woensdag hebben we vrij weinig gedaan. Wel is er veel duidelijk geworden voor ons over het project, we zijn nog flink aan het stoeien over de inhoud ervan..
Vandaag ben ik met Gian naar Terate geweest, wat een leuke school is dat! Het is heel erg klein, 3 lokalen en 30 kinderen. De docent daar is Dani (toevallig ook een oud buddy), hij kan heel goed lesgeven dus wij vinden ook niet dat wij dat voor hem moeten gaan doen. We gaan hem nog wel helpen met het verbreden van zijn kennis van activiteiten, maar als het goed is gaan we op deze school ook nog iets doen met therapie. Dat zou wel super zijn als dat zou lukken!

Dit weekend weten we nog niet goed wat we gaan doen. Gian heeft een verrassing voor ons en hij wil de hele week nog niet vertellen wat dat is. Er zijn wel wat suggesties om te gaan doen, zoals een angklong concert bijwonen, angklongs zijn traditionele instrumenten. Het word dus nog even verzinnen hoe of wat. Wat ik wel weet is dat ik morgen om 6 uur mijn bed uit moet om te gaan badmintonnen op de UPI.. Hoera!

Ik spreek jullie snel weer!
Liefs, Carola

Oja, en er staan een aantal foto's op facebook!