Jogjakarta!

Ik zal beginnen met waar ik was geëindigd in mijn vorige verhaal, woensdagavond. Het begon rond een uurtje of 5 enorm hard te regenen, zelfs zo hard dat het in onze kamer ook begon te lekken. En niet zo’n beetje ook! Het kwam best hard naar beneden en alle spullen van Maritha werden nat. Wij snel emmers eronder gezet om de schade te beperken.. Later zag ik dat er in de kamer van Noor zelfs water door de lamp naar beneden kwam, enorm gevaarlijk natuurlijk. Na een tijdje ging het gelukkig minder hard regenen en durfde ik het aan om naar de nasiman te gaan, met poncho. Toen ik de straat achter ons in liep was het wel heel donker, bleek dat de stroom uitgevallen was (bij ons gelukkig niet). Ook de nasiman had daar last van, dus we hebben heel leuk bij kaarslicht gedineerd;). Omdat het ook best hard onweerde, heb ik besloten niet naar het afscheidsfeestje van Anika te gaan, de straat was ook net een rivier. Helaas, maar als het goed is zie ik haar nog in Bali!

Donderdag was het zover, de trip naar Jogjakarta (of Yogyakarta, niemand weet wat nou de goede spelling is). Om half 3 vertrok mijn vlucht, nadat ik Linda nog had gezien aan de andere kant van de glazen muur die op haar vlucht naar Kuala Lumpur wachtte, naar Jogja. Na minder dan een uur vliegen waren we er al, super snel! Daar moest ik even wachten op Gabriëlla, een Indonesisch meisje die ik had ontmoet en die mij op kwam halen en die mij hielp een hostel uit te zoeken. Omdat het regende zijn we eerst naar haar dormitory gegaan, en daarna een hostel opgezocht. Voor 9 euro per nacht, in een super kleine kamer, maar wel midden in de backpackersstraat en met ontbijt:). Die avond hebben we samen gegeten en ben ik om 9 uur naar bed gegaan om dat ik voor de volgende dag een tour had geboekt en om 4 uur mijn wekker daarvoor ging.

Helaas, helaas. Ik werd om 5.15 uur wakker, ik had mijn wekker niet gehoord. Ik ben zo snel als ik kon mijn kleren in geschoten en naar de vertrekplek van de bus gerend, zonder al te veel hoop. De bus was natuurlijk al weg, maar gelukkig kwam ik de man van het reisbureau tegen en die zei dat ik, als er plek was, ook met de tour van 8 uur mee kon, gelukkig! Ik kon nog even 2 uur slapen en ben om 8 uur mee gegaan met de tour die mij naar de Borobudur en de Prambanan bracht. Als eerste de Borobudur, een Boeddhistische tempel die opgebouwd is uit 9 lagen, de onderste 6 zijn vierkant en de bovenste 3 zijn rond. Elke laag heeft een andere betekenis en heeft andere soort beelden. En wat een grote tempel is het! Wat mij erg opviel was dat sommige boeddha beelden onthoofd waren, maar buiten dat zag het er nog heel mooi uit! Ook waren er mensen bezig om alle kleine details schoon te maken en te restaureren. Vooral de bellen op de bovenste drie lagen van de tempel vond ik erg mooi!

Daarna reden we door naar de Hindoeïstische tempel de Prambanan. Na wat gegeten te hebben (wat super lekker was, het leek wel een tosti) gingen we daar naar binnen. Omdat er in 2006 een aardbeving geweest was in Jogja, is er een heel groot deel van de tempel ingestort. Ze zijn nog steeds bezig om dit te restaureren, maar ze zijn nog niet heel ver. De tempel bestaat uit kleine tempeltjes aan de buitenkant en drie grote tempels in het midden. Bijna alle kleine tempels aan de buitenkant zijn ingestort, echt super zonde! En we mochten nog niet in de allergrootste tempel in het midden, die werd nog gerenoveerd. Het was jammer dat het ging regenen vlak nadat we in het complex waren, daardoor heb ik ongeveer een half uur geschuild in een tempel, en het er daarna maar op gewaagd terug te gaan naar de auto. Op de weg naar de Prambanan was er nog afval van de uitbarsting van de vulkaan de Merapi te zien, zo’n 30 kilometer van de vulkaan zelf af. Best wel indrukwekkend om te zien, dat lava zo ver van de vulkaan terecht kan komen (de uitbarsting was in oktober 2010).

In de avond kwam Gabriëlla mij met een vriend van haar ophalen om naar een restaurant te gaan. Het was een restaurant van een ‘ladyboy’, hij schijnt meerdere winkelcentra en restaurants te hebben. Het eten was niet echt lekker, eigenlijk gewoon heel vies. Of ik had het verkeerde besteld :p. Het was wel heel erg gezellig. Die vriend van Gabriëlla kon niet zo goed Engels, maar wilde het graag verbeteren. Hij heeft ook plannen om in Nederland te gaan studeren, dus ik heb ze ook wat Nederlandse woorden geleerd;).

Zaterdag kwam Gabriëlla mij ophalen, want we zouden naar het waterpaleis/watertempel gaan in de stad. Deze tempel werd gebruikt door de koning, hier kon zijn vrouw en andere vrouwen die uitgekozen werden in zwemmen. Zoals vroeger vaker gebeurde, waren er veel plekken waar alleen uitgekozen vrouwen mochten komen en die dan een ‘special treatment’ kregen. We hebben daar ook nog door de wijk heen gelopen. Alle mensen die daar wonen krijgen niet betaald voor het werk wat ze doen, maar krijgen alles om zichzelf te onderhouden van de sultan (ja, die hebben ze daar nog steeds). Dus over eten, onderkomen en kleding etc. hoeven ze zich niet druk te maken. Maar volgens mij hebben deze mensen weinig vrijheid. Hierna hebben we de Malioborostreet afgelopen, dit is een straat waar alleen maar verkopers staan om al het lokale en souvenirtjes te verkopen. Eigenlijk was hier niet veel aan, alleen maar mensen die om je aandacht vragen.

Na de lunch ben ik op zoek gegaan naar een massagesalon om lekker te relaxen. Ik heb een uur lang een lekkere massage gekregen, een combinatie tussen Thaise en Javaanse massage. Op een gegeten moment stond ze zelf op me (het was maar goed dat ze niet zo zwaar was;). Hierna ben ik gaan wachten op Gabriëlla en diezelfde vriend, maar omdat het regende duurde dat wel even. Ik ben per ongeluk in slaap gevallen en om 8 uur weer wakker geworden. Maar omdat het nog steeds regende waren ze er nog niet. Even later belde ze me op dat ze eraan kwamen, dan maar door de regen. Ze hadden een pizza meegenomen die we hebben opgegeten en daarna hebben we nog wat gedronken met z’n drieën. Nog steeds regen. Dat was echt heel jammer, want daardoor word je enorm beperkt in je doen en laten.

De volgende dag vertrok ik alweer om 1 uur met het vliegtuig richting Bandung. Gabriella kwam mij nog even uitzwaaien op het vliegveld, leuk!

Deze week was alweer de laatste ‘echte’ stageweek op de scholen. Vrijdag ga ik naar Bali, waar op zaterdag mijn ouders en zusjes ook aankomen. We gaan hier lekker ruim een week vakantie vieren en daarna nog een paar daagjes in Bandung vertoeven. Ik ben echt toe aan vakantie. Je merkt het niet zo snel, maar de vermoeidheid sluipt er hier langzaam bij in. Na de vakantie nog maar 1 weekje in Bandung om afscheid te nemen, en dan begint de reis naar huis alweer.

Voor die tijd moet er nog een hoop gebeuren. Het document is zo goed als af, maar nu moeten we nog een manier vinden om het document van 100 pagina’s voor zo’n 40 scholen in kleur uit te printen, het document en de acrokaarten moeten vertaald worden en uitgeprint en geplastificeerd en er moet nog een cd gemaakt worden voor bewegen op muziek. Kortom, stil zitten doen we hier nog niet.

Ik zou zeggen; iedereen hele fijne kerstdagen & een knallend nieuwjaar! Ik zal mij wel vermaken op Bali!:D

Liefs, Carola